Kliknij tutaj --> 🐎 sceny rodzajowe w malarstwie polskim

Historia malarstwa od czas贸w prehistorycznych do XX wieku. Strona.1. Malarstwo prehistoryczne Malarstwo prehistoryczne zostało odkryte właściwie dopiero w XIX wieku (np. Altamira), a Juliusz Kossak. Współpracował z Józefem Brandtem, malował sceny batalistyczne, historyczno-rodzajowe oraz jeźdźców w ujęciu portretowym, głównym tematem jego prac był koń; sławę przyniosły mu ilustracje do Trylogii Henryka Sienkiewicza.Główne dzieła historyczne to: Odsiecz Smoleńska, Bitwa pod Pskowem, Bitwa pod Wiedniem, Wjazd Jana III Sobieskiego do Wiednia, Lisowczyk W MALARSTWIE POLSKIM . NOTA O MALARSTWIE Sceny ludowe Jana Feliksa Piwarskiego (1794–1859) i Franciszka Kostrzewskiego (1826-1911). Malarstwo rodzajowe i Romantyzm to epoka zrywów niepodległościowych. W tym czasie miały miejsca wielkie wydarzenia historyczne: 02. Romantyzm pochodzi od francuskiego słowa romantisme (od roman - powieść, opowieść). Słowo romantyczny pojawiło się w języku polskim w XIX wieku i oznaczało coś niezwykłego, nieprawdopodobnego, baśniowego. Nazwa epoki W jego malarstwie dominują sceny rodzajowe, pejzaż, portret, choć nie unikał też artystycznego utrwalania architektury, pod której wrażeniem pozostawał. Gross jego płócien, świadczy o doskonałej znajomości ikonografii i symboliki chrześcijańskiej. Site De Rencontre Des Femmes Gratuit. We're sorry for the confusion. We're currently working on it. Try refreshing in a few minutes. Kiedy w 2016 roku tworzyłam subiektywny wpis omawiający 10 wyjątkowych malarzy polskich nie miałam pojęcia, że będzie to najchętniej czytany tekst w historii bloga. Po 3 latach zdecydowałam się kontynuować ten szalenie popularny wątek i wybrałam, idąc za głosem serca i estetyki, kolejną interesującą dziesiątkę. Zarówno zestawienie pierwsze, jak i odsłoną kolejna prezentują jedynie nikłą część tego co, kryje się pod rozległym i bogatym pojęciem sztuki polskiej XIX i XX wieku. Mam tego pełną świadomość. Pragnę to już na początku podkreślić, ponieważ wielokrotnie zarzucano mi „braki” w pierwszym zestawieniu oraz subiektywizm wyborów. Biorąc pod uwagę, że jest to bardzo osobisty blog, wydaje się, że to drugie nie powinno absolutnie dziwić. Celowy jest również wybór samych artystów – artystkom poświęcę podobny, ale osobny wątek 🙂 1. Artur Grottger (1837 – 1867) Grottger uznawany jest za jednego z czołowych przedstawicieli romantyzmu w polskiej sztuce, chociaż data jego urodzenia przypada już na okres, gdy fala tego nurtu zaczęła mocno opadać. Był malarzem, ilustratorem i rysownikiem, znanym zwłaszcza za sprawą cyklu „kartonów” poświęconych tematyce powstania styczniowego. Artysta nie brał udziału w tym historycznym wydarzeniu, mimo to w jego twórczości motywy powstańcze zajmują bardzo ważne miejsce. Poruszające są zwłaszcza cykle „Lithuana”, „Polonia” oraz „Wojna” z lat 60. XIX wieku. Cechuje je niezwykle silna ekspresja oraz dramatyczny nastrój, wyrażone za pomocą doskonałych umiejętności narracyjnych oraz plastycznych. Artyście bardzo bliski był los ojczyzny. Swoją sztukę traktował w dużej mierze jako formę manifestacji dążeń narodowościowych, była jego orężem w walce o niepodległość. „Pożegnanie powstańca”, 1866, MNK „Modlitwa wieczorna rolnika”, 1865, MNK „Puszcza” z cyklu „Lithuania” z lat 1864-1866, MNK, reprodukcja 2. Henryk Siemiradzki (1843 – 1902) Siemiradzki wywodził się ze szlacheckiej rodziny. Był czołowym przedstawicielem europejskiego malarstwa akademickiego. Jego wielkoformatowe dzieła charakteryzują się monumentalizmem oraz tematyką zaczerpniętą z antyku. Artysta od 1872 roku mieszkał na stałe we Włoszech, gdzie bardzo wiele podróżował i czerpał inspiracje z tamtejszej architektury oraz sztuki. Malarz uwielbiał teatralność prezentowanych wydarzeń, jego dzieła pełne są malowniczych krajobrazów oraz idealizowanych postaci. Twórczość Siemiradzkiego cieszyła się wielką popularnością w całej Europie, artysta zdobywał liczne prestiżowe nagrody oraz był zapraszany do najsłynniejszych placówek artystycznych. „Taniec wśród mieczów”, 1881, Galeria Tretiakowska „Pochodnie Nerona”, 1876, MNK „Dirce Chrześcijańska”, 1897, MNW 3. Witold Pruszkowski (1846 – 1896) Polski malarz i rysownik, prekursor symbolizmu, autor obrazów przesyconych tematyką baśniowości i ludowych wierzeń. Pruszkowski w niezwykły sposób łączył realizm malowanych scen z fantastyką oraz z romantyczną nastrojowością. Jego poetycka i emocjonalna twórczość pełna jest nastroju tajemnicy oraz melancholii. Malował zarówno farbami olejnymi, jak i doskonale posługiwał się techniką pastelu. Był typem samotnika, który poprzez swoją sztukę wyrażał swoje osobiste przeżycia i wzruszenia. Przyznaję, że to mój faworyt jeśli chodzi o twórców, o których „zapomniałam”. „Spadająca gwiazda”, 1884, MNW „Rusałki”, 1877, MNK „Pochód na Sybir”, 1893, Lwowska Galeria Sztuki 4. Józef Chełmoński (1850 – 1914) Jeden z najwybitniejszych polskich pejzażystów, reprezentant realizmu. Piewca polskiego krajobrazu oraz wielki miłośnik natury, który w wyjątkowy sposób potrafił uwieczniać na płótnie nie tylko prawdę, ale też pierwiastek duchowy. Wiele jego pejzaży, zwłaszcza tych skupionych na dzikiej przyrodzie, posiada wręcz metafizyczny wymiar. Chełmoński był doskonałym malarzem koni, zasłynął ze swoich „Trójek” i Czwórek”. Z pośród tematyki rodzajowej wybierał zwłaszcza sceny przedstawiające proste, zwykłe życie chłopów, które malował z wielkim pietyzmem. „Burza”, 1896, MNK „Żurawie”, 1870, MNK „Bociany”, 1900, MNW 5. Leon Wyczółkowski (1852 – 1936) Malarz, grafik, rysownik, jeden z czołowych przedstawicieli młodopolskiego realizmu. Wyczółkowski był twórcą wszechstronnym, który doskonale radził sobie w niemal każdej artystycznej technice, począwszy od farb olejnych, przez akwarelę, temperę pastel, aż po ołówek i grafikę. Fascynowała go zwłaszcza sztuka Dalekiego Wschodu oraz polskie Tatry, gdzie w plenerze wykonywał nastrojowe pejzaże. Mieszkał w wielu miastach w Polsce, a także przez dziesięć lat przebywał na Ukrainie, czego dowodem są słynne obrazy przedstawiające sceny wiejskie (malowane w wielu wariantach). „Autoportret w chińskim kaftanie”, 1911, MNW „Japonka”, 1897, MNK „Orka na Ukrainie”, 1892, MNK 6. Julian Fałat (1853 – 1929) Przedstawiciel realizmu oraz pejzażu impresjonistycznego, jeden z najsłynniejszych polskich akwarelistów. Wielki miłośnik natury, zwłaszcza w zimowej odsłonie. Jego śnieżne krajobrazy odznaczają się wspaniałą kolorystyką, rozedrganą fakturą oraz wrażliwością na grę światła, co mocno przybliża twórcę do założeń impresjonizmu. Fałat dużej mierz skupiał się na malowaniu życia chłopów oraz scen myśliwskich. Jego twórczość była bardzo entuzjastycznie przyjmowana zarówno w kraju jak i za granicą. Przez wiele lat malarz był oficjalnym rysownikiem cesarza pruskiego Wilhelma II. „Autoportret”, 1896, MNW „Oszczepnicy”, 1890 „Pejzaż zimowy z rzeką i ptakiem”, 1913, MNW 7. Teodor Axentowicz (1859 – 1938) Malarz rysownik i grafik, wybitny portrecista. Zasłynął zwłaszcza jako pastelista o niezwykłej wrażliwości na piękno kobiece. Jego portrety odznaczają się subtelnością barw oraz delikatnym rysunkiem. Axentowicz chętnie malował również sceny związane z życiem i obrzędowością Hucułów. Zajmował się projektowaniem plakatów do wystaw oraz grafiką ilustracyjną. „Rudowłosa”, 1899, MNK „Anachoreta”, 1881, MNW „Kołomyjka”, 1895, MNW 8. Władysław Podkowiński (1866-1895) Malarz i ilustrator, symbolista, jeden z najpopularniejszych prekursorów impresjonizmu w polskim malarstwie. Zasłynął zwłaszcza wielkoformatowym dziełem pt. „Szał uniesień”, które wywołało niemały skandal i w rezultacie zostało przez malarza pocięte (w Sukiennicach można te ślady cięć pooglądać pod światło). Pobyt w Paryżu rozbudził w nim impresjonistyczne inspiracje, chociaż te malarskie nowinki nie zostały w Polsce przyjęte w sposób optymistyczny. Owo niepowodzenie skłoniło go do zwrotu w kierunku symbolizmu w malarstwie. Podkowiński malował sceny figuralne, pejzaże i portrety. „Szał uniesień”, 1894, MNK „Dzieci w ogrodzie”, 1892, MNW „Mokra Wieś”, 1892, Muzeum Narodowe w Poznaniu 9. Edward Okuń (1872 – 1945) Malarz i ilustrator, łączył w swojej sztuce stylistykę secesyjną oraz inspiracje sztuką renesansu i brytyjskich prerafaelitów. Miał tendencje do secesyjnej dekoracyjności, charakteryzowała go płynna, miękka linia oraz słabość do kobiet o pięknych, długich włosach. Malował sceny rodzajowe, portrety oraz kompozycje o fantastycznym charakterze. Bliskie mu były założenia młodopolskiego symbolizmu. „My i wojna”, 1917-1923, MNW „Pejzaż południowy z Dubrownika”, 1930, MNW Winieta okładkowa „Noc”/ „Chimera”, 1913 10. Konrad Krzyżanowski (1872 – 1922) Portrecista, rysownik i ilustrator, reprezentant wczesnego nurtu ekspresjonistycznego w nowoczesnej sztuce polskiej. Malował głownie pejzaże oraz portrety, zwłaszcza kobiece, charakteryzujące się nastrojem melancholii oraz nostalgii. Jego bohaterki bardzo często są zamyślone, przygnębione, o nieobecnym spojrzeniu. Twórczość Krzyżanowskiego opiera się na fascynacji grą światła i cienia, która posiada mistyczną wymowę i pozwala kreować prace o silnym zabarwieniu emocjonalnym. W pejzażu stosował bardzo syntetyczne rozwiązania, malując szybko i tworząc dzieła o ekspresjonistycznym charakterze. „Portret Julii Paszkiewiczowej”, 1914, MNW „Portret rosyjskiej aktorki”, 1897, Muzeum Okręgowe w Toruniu „Chmury w Finlandii”, 1908, MNK Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa: Wystawa "Pejzaż i sceny rodzajowe w malarstwie polskim XIX i XXw." Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa: Wystawa "Pejzaż i sceny rodzajowe w malarstwie polskim XIX i XXw." Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa: Korytarz I piętra Strona główna / Obrazy do salonu / Sceny rodzajowe Wyświetlanie 1–12 z 166 wyników Anna Bilińska, Starzec z książką 308,00 zł Wybierz opcje autor nieznany, Ecce Homo 90,00 zł – 227,00 zł Wybierz opcje Bartolome Esteban Murillo, Chłopcy jedzący ciastka, 1665-1675 99,00 zł – 183,00 zł Wybierz opcje Botticelli, Narodziny Wenus 147,00 zł Wybierz opcje Chardin, Pracowita matka 99,00 zł – 183,00 zł Wybierz opcje Corot, Wspomnienie z Mortefontaine, 99,00 zł – 183,00 zł Wybierz opcje Diego Velazquez, Poddanie Bredy 1634-1635 101,00 zł – 207,00 zł Wybierz opcje Edgar Degas, Czesząca się kobieta 99,00 zł – 183,00 zł Wybierz opcje Edgar Degas, Dżokeje na tle pejzażu, 99,00 zł – 183,00 zł Wybierz opcje Edgar Degas, Kobiety na tarasie kawiarni wieczorową porą 101,00 zł – 207,00 zł Wybierz opcje Edgar Degas, Małe modystki 99,00 zł – 183,00 zł Wybierz opcje Edgar Degas, Niebieskie tancerki 90,00 zł – 332,00 zł Wybierz opcje Wyświetlanie 1–12 z 166 wyników Co to jest malarstwo historyczne? Jak podpowiada sama nazwa nurtu, polega on na odtwarzaniu ważnych dla dziejów ludzkości wydarzeń oraz momentów. W różnych epokach i w każdym narodzie przybierało ono odmienny charakter. Artyści czerpali pomysły do tworzenia swoich obrazów z wydarzeń, mających miejsce w danym momencie lub tych, które wpłynęły znacząco na tok historii. Ważne decyzje, bitwy, przewroty państwowe to wszystko i nie tylko przez pewien okres było głównym zainteresowaniem artystów malarzy oraz koneserów sztuki. Obrazy tworzone w nurcie malarstwa historycznego cechują się wysokim poziomem złożoności. Są bogate w mnogość postaci, przedmiotów, scen statycznych, dynamicznych oraz barw i kolorów. Wydarzenia na płótnie zaprojektowane są w sposób często skomplikowany, obfitując w symbole niezrozumiałe na pierwszy rzut oka. Niejednokrotnie są niejednoznaczne, a przedstawione zdarzenia oraz postacie niedosłowne. W taki sposób autorzy wyrażali swoje własne niezdecydowanie lub wahanie odnoszące się do konkretnych momentów historycznych. Patriotyzm w sztuce Malarstwo polskie nie pozostało obojętne wobec trendów, panujących ówcześnie na świecie. Jego historyczny odłam w naszym kraju swój początek datuje na druga połowę XIX w. Będąc wtedy pod panowaniem Carstwa Rosyjskiego, uczucia patriotyczne były głęboko pobudzone nie tylko w artystach, ale w całym narodzie. Ludzie odczuwali potrzebę utożsamiania się ze swoim państwem, potrzebę wyrażania polskości. Jan Matejko – główny przedstawiciel nurtu polskiego malarstwa historycznego Zdecydowanie najbardziej na tle innych artystów, tworzących obrazy patriotyczne wyróżnia się Jan Matejko. To właśnie w jego obrazach widać sedno nurtu, jakim jest polskie malarstwo historyczne. Matejko częstokroć tworzył monumentalne obrazy, na których przedstawiał ważne dla narodu polskiego wydarzenia historyczne. Na swoich dziełach artysta często upamiętniał sceny batalistyczne. Przykładami mogą być obraz Bitwa pod Grunwaldem, “Konstytucja 3 maja” czy „Hołd Pruski”. Matejko początkowo fascynował się malarstwem religijnym. Następnie przyszło mu przeżyć takie tragedie, jak bombardowanie Krakowa podczas Wiosny Ludów oraz powstanie styczniowe. Te doświadczenia skłoniły go do zmiany kierunku, w związku z czym poczuł powołanie do tworzenia dzieł, obrazujących wydarzenia historyczne. Sam Matejko był historiozofem, więc ta tematyka nie była mu obca. Obsesyjne zafascynowanie historią odbiło się na całej późniejszej twórczości malarza. Jan Matejko był nie tylko historykiem, ale również zagorzałym patriotą. Również ta kwestia zadecydowała o jego przywiązaniu do nowego nurtu. Udzielał się charytatywnie, wspomagał kulturę i sztukę, finansował biednych oraz wszelkie przedsięwzięcia w mieście. Jedną z cech charakterystycznych obrazów Jana Matejki było umieszczanie na płótnie postaci, które tak naprawdę nie uczestniczyły w danym wydarzeniu (np. Kołłątaj na obrazie „Bitwa pod Racławicami”). Wojciech Kossak i malarstwo historyczne Drugim znanym przedstawicielem nurtu historycznego był Wojciech Kossak. Obrazy historyczne Wojciecha Kossaka przedstawiają wydarzenia historyczne czasów wojen napoleońskich oraz powstania listopadowego. Malarz zadebiutował obrazem „Wyjazd na polowanie w Gödöllö” w 1887 roku. Następnie skupił się na odtwarzaniu scen batalistycznych tworząc patriotyczno-historyczne dzieła, takie jak „Sztab Kościuszki” "Wierny Towarzysz" czy „Napoleon dekoruje T. Tyszkiewicza”. Nie ulega wątpliwości, że polscy malarze-patrioci odegrali znaczącą rolę w historycznym nurcie sztuki malarskiej. Identyfikacja z historią, której przebieg nie zawsze był taki, jakiego oczekiwał naród, grała główną rolę w osiągnięciu tak szerokiej popularności nurtu malarstwa historycznego. Bezsprzecznie możemy również stwierdzić, że malarze tworzący w tamtym okresie dołożyli swoją postawą ważną "cegiełkę" w odzyskanie przez Polskę też: Malarstwo polskie - nasza narodowa duma

sceny rodzajowe w malarstwie polskim